Schaken in Oaxaca

Jaren geleden trok Boxtelaar Ramón Jessurun als backpacker door Midden-Amerika. Hij werd er verliefd, trouwde en vestigde zich in Oaxaca, Mexico. Daar ontdekte hij een unieke schaakcultuur: op straat, in parken, op de trappen van de kathedraal … overal wordt gesnelschaakt. Een Cubaan heeft er een schaakschool waar hij kinderen lesgeeft. Er is van alles te doen.

Toen Ramón vorig jaar besloot om zich toch maar weer in Nederland te komen wonen, werd hij lid van Dubbelschaak. Hij speelde zich snel in het eerste team en werd zelfs voorzitter. Helaas voor Ramón, maar vooral ook voor Dubbelschaak, lukte het hem niet een vaste baan te vinden. Zijn vrouw kreeg daardoor geen verblijfsvergunning. Ramón is daarom vorige maand teruggekeerd naar Oaxaca waar hij waar hij zijn baan als criminoloog terug kon krijgen aan de universiteit. Toevallig had ik al een carnavalsvakantie in Mexico gepland. Natuurlijk zocht ik hem op.

Ramón troonde me mee naar een klein kraampje van een sleutelmaker op een druk kruispunt. Voor de kraam stond een tafel met twee stoeltjes. Op tafel een schaakspel en een snelschaakklok. Door een groepje fanatieke schakers werden vijf-minutenpotjes gespeeld onder de bekende regel: de winnaar blijft zitten. Ik was al snel aan de beurt. Het bleken bepaald geen klungelaars te zijn. Ik moest me tot het uiterste inspannen om er een stuk of tien achter elkaar te winnen. Toen vond ik het genoeg, want ik reisde niet alleen en mijn reisgenoten houden niet zo van dat geschaak. Nog één ‘ultimo’ potje, zei ik. Toen schoof de sleutelmaker zelf aan. Volgens Ramón heeft hij waarschijnlijk niet eens de lagere school afgemaakt, maar hij veegde me op een verschrikkelijke manier van het bord. Een scherp opgezette Siciliaan met zwart, duidelijk gespeeld met het oog op een pionnenmeerderheid in het centrum. Vervolgens een behendige manoeuvre om mijn blokkade te breken, een kwaliteitsoffer, alles vastzetten en oogsten maar. Grote klasse! Als ik nog eens in Oaxaca kom, vraag ik revanche. Maar dan moet ik wel uit een ander vaatje tappen, want die vent is echt ijzersterk.

In Capelle La Grande is vorige week een groot open toernooi gespeeld. Boxtelaar Franck Steenbekkers hield er keurig een grootmeester op remise, maar kwam toch niet verder dan vijftig procent. Tilburger Cor van Dongen (geen familie) scoorde iets beter, maar werd in de diagramstelling verschrikkelijk gefopt. Wit heeft al een stuk geofferd. Opgave 309: hoe maakt wit het uit?

In opgave 308 bereikte wit, zoals bleek uit een oude partij tussen Jeroen Piket en Van Baarle, winnend voordeel met 1. Pg3-h1!! Het paard gaat over f2 en h3 naar g5 waarna de zwarte stelling instort. Een typisch voorbeeld van positioneel spel uit het strategieboek van Herman Grooten.

Alle informatie over de beoefening van de schaaksport in Boxtel vindt u op dubbelschaak.nl.