Café John van Unen is in Pierre’s boek ongetwijfeld een van de meest legendarische café’s uit de Boxtelse geschiedenis. John van Unen was, toen hij zich in Boxtel vestigde, al een gedistingeerde heer op leeftijd, maar wel één met heel bijzondere karaktertrekken. Een heer van stand, met drie vingers aan één hand, lange witte borstelige wenkbrauwen en felle ogen. Hij combineerde de brutaliteit die in Amsterdam voor humor doorgaat aan de kennis van de kosmopoliet, want hij had in allerlei oorden in de Horeca gewerkt.
Zijn vrouw Renate was een zachtaardige blonde vrouw uit Gdansk, die in vroegere jaren een schoonheid moet zijn geweest. Helaas leed ze, zoals zo veel cafévrouwen, aan chronische migraine, maar als ze in het café kwam, werd het altijd gezellig. Bij John hing dat een beetje af van de gasten. Was iemand uit de gratie, dan zag John hem niet staan en keurde hem geen blik waardig, laat staan dat hij hem bediende. Maar de schakers werden zijn vrienden. Ze waren altijd welkom, zelfs als het café wegens carnaval of kermis was gesloten, want daar hield John niet van. Zijn publiek was cultureel Boxtel: professionele kunstenaars, amateurs en would-be’s.
Behalve bier schonk John allerhande zelfbedachte cocktails. Zijn ‘LSD’ was berucht en leidde zelfs een keer tot politiebezoek. Maar onder schakers was vooral ‘Niks’ populair, een mix op basis van een verkeerd geleverde Kaiserbitter. De schakers mochten als enige na sluitingstijd blijven en dan kregen ze Niks, zodat ze thuis naar waarheid konden zeggen dat ze Niks hadden gedronken, net als tegen de politie als ze aangehouden werden. Het werd met de week later bij de nazit: vier uur ’s nachts was geen uitzondering.
Uiteindelijk bleek dat het schaken op die manier zelfs huwelijken kon kosten, maar met de vereniging ging het uitstekend. Het oude zaaltje van de handboogschutters voldeed prima, ondanks de bedwelmende haard, die op een winteravond bijna een einde aan het Boxtelse schaakleven maakte. Het zat er iedere week helemaal vol.
John van Unen had in zijn jonge jaren in Amsterdam gedamd. Hij kende maar één schaaktrucje, dat hij afdrukte in een boekje met recepten en caféspelletjes voor zijn vaste klanten. Opgave 231: wit speelt en wint.
Opgave 230 is een klassieker die door Morphy bedacht schijnt te zijn. Wit geeft mat in twee door het verrassende 1. Th1-h6! Na 1. … g7xh6 is 2. g6-g7 mat. Na iedere loperzet volgt 2. Th6xh7 mat.
U vindt een animated gif van de oplossing op http://www.dubbelschaak.nl/. Onder 'REACTIES' (gewoon even erop klikken onder dit bericht) kunt u opmerkingen kwijt en natuurlijk de oplossing van de opgave van de week. Wie geen blogger is, kan 'anoniem' inloggen, maar zet er dan wel even je naam bij; volledig anonieme reacties worden verwijderd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten