Maison Van de Wetering

Geïnspireerd door Pierre van Amelsvoorts Kroegenboek, dat later dit jaar zal verschijnen, beschrijf ik de komende weken in deze rubriek de etablissementen waar de Boxtelse schaakvereniging in de loop der jaren gehuisvest was. Deze week: Maison Van de Wetering.

De publiciteit rond het wereldkampioenschap van Bobby Fischer in 1972 had een enorme groei van het aantal schaakliefhebbers tot gevolg. In eerste instantie kon De Waltoren de toeloop nog wel verwerken, want in De Walnoot kon zo nodig een tweede vergaderzaaltje worden gebruikt. Maar de lucht van rubberballen, judomatten en zweetsokken, die altijd in het gebouw hing, en het gebrek aan mogelijkheden om na afloop nog gezellig even na te praten, werd toch al gauw stevig voelbaar. Toen er in De Walnoot halverwege de jaren zeventig door een verbouwing bovendien slechts één kleiner speelzaaltje overbleef, was de club gedwongen naarstig op zoek te gaan naar een andere speelruimte.

Het werd Maison Van de Wetering, de grote horecagelegenheid met café, restaurant en zaalvoorzieningen aan de Stationsstraat op de plek waar nu Le Marécage en het Snookercentrum zijn gehuisvest. Het leek de ideale gelegenheid voor de schaakclub om door te groeien en zich op te sloten in de vaart der volkeren. De leden konden er behalve schaken een potje biljarten. De zaak was ruim genoeg, ook voor de competitiewedstrijden op zaterdag. Lekker dicht bij het station bovendien. Men kon er een hapje eten. De bar bood alle gelegenheid voor gezelligheid. Maar er was één probleem. Op dezelfde tijd dat de schakers er in alle stilte hun clubavond wilden beleven, repeteerde de Gildebondsharmonie in Maison Van de Wetering.

In tegenstelling tot de leden van HMC-Den Bosch, die jarenlang op vrijdagavond in De Wederkomstkerk speelden tijdens de repetitie van het kerkkoor, legden de Boxtelse schakers zich niet bij die situatie neer. Een andere clubavond bleek niet te bevallen. Dus dan maar op zoek naar een ander lokaal.

De oplossing kwam als ik goed geïnformeerd ben van Jozef Spierings, die toen lid was van De Waltoren. Hij was tevens stamgast in Café John van Unen. Achter dat café, in de tuin, stond een gebouwtje dat ooit gebruikt was door een boogschietvereniging maar nu leeg stond.

Opgave 230 is een typisch trucje waarmee spelers op schaakverenigingen elkaar plagen. Het gaat om een mat in twee. Niet moeilijk, maar wel verrassend.

Opgave 229 was ook zo’n spectaculair caféprobleem. Wit maakt op wonderlijke wijze remise door 1. De8-e3+!! Kf4xe3+ 2. Tg5-g3++ Dubbelschaak! De zwarte koning móet spelen, maar daarna is het door de vreemde penning van de witte stukken pat.

U vindt een animated gif van de oplossing op www.dubbelschaak.nl. Onder 'REACTIES' (gewoon even erop klikken onder dit bericht) kunt u opmerkingen kwijt en natuurlijk de oplossing van de opgave van de week. Wie geen blogger is, kan 'anoniem' inloggen, maar zet er dan wel even je naam bij; volledig anonieme reacties worden verwijderd.